പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ, ഇംപ്രഷനുകൾ എടുക്കുന്നതിനും മോഡലുകൾ നിർമ്മിക്കുന്നതിനുമുള്ള രീതികൾ ഇതിനകം ലഭ്യമായിരുന്നു. അക്കാലത്ത് ദന്തഡോക്ടർമാർ ഇംപ്രെഗം, കണ്ടൻസേഷൻ / അഡീഷൻ സിലിക്കൺ, അഗർ, ആൽജിനേറ്റ് തുടങ്ങിയ നിരവധി ഇംപ്രഷൻ സാമഗ്രികൾ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു. എന്നാൽ ഇംപ്രഷൻ ഉണ്ടാക്കുന്നത് പിഴവുകളുള്ളതായി തോന്നുന്നു, അത് ഇപ്പോഴും രോഗികൾക്ക് അസ്വാസ്ഥ്യകരവും ദന്തഡോക്ടർമാർക്ക് സമയമെടുക്കുന്നതുമാണ്. ഈ പരിമിതികൾ മറികടക്കാൻ, പരമ്പരാഗത ഇംപ്രഷനുകൾക്ക് ബദലായി ഇൻട്രാറൽ ഡിജിറ്റൽ സ്കാനറുകൾ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തിട്ടുണ്ട്.

ഇൻട്രാറൽ സ്കാനറുകളുടെ വരവ് CAD/CAM സാങ്കേതിക വികസനവുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടു, ഇത് പരിശീലകർക്ക് നിരവധി നേട്ടങ്ങൾ കൈവരിച്ചു. 1970-കളിൽ, കമ്പ്യൂട്ടർ-എയ്ഡഡ് ഡിസൈൻ/കമ്പ്യൂട്ടർ-എയ്ഡഡ് മാനുഫാക്ചറിംഗ് (CAD/CAM) എന്ന ആശയം ആദ്യമായി ഡെൻ്റൽ ആപ്ലിക്കേഷനുകളിൽ അവതരിപ്പിച്ചത് ഡോ. ഫ്രാങ്കോയിസ് ഡ്യൂറെറ്റ് ആണ്. 1985-ഓടെ, ആദ്യത്തെ ഇൻട്രാറൽ സ്കാനർ വാണിജ്യപരമായി ലഭ്യമായി, കൃത്യമായ പുനഃസ്ഥാപനങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ ലാബുകൾ ഉപയോഗിച്ചു. ആദ്യത്തെ ഡിജിറ്റൽ സ്കാനറിൻ്റെ ആമുഖത്തോടെ, ദന്തചികിത്സയ്ക്ക് പരമ്പരാഗത ഇംപ്രഷനുകൾക്ക് ഒരു ആവേശകരമായ ബദൽ വാഗ്ദാനം ചെയ്യപ്പെട്ടു. 80-കളിലെ സ്കാനറുകൾ നമ്മൾ ഇന്ന് ഉപയോഗിക്കുന്ന ആധുനിക പതിപ്പുകളിൽ നിന്ന് വളരെ അകലെയാണെങ്കിലും, ഡിജിറ്റൽ സാങ്കേതികവിദ്യ കഴിഞ്ഞ ദശകത്തിൽ വികസിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു, മുമ്പത്തേക്കാൾ വേഗതയേറിയതും കൂടുതൽ കൃത്യവും ചെറുതും ആയ സ്കാനറുകൾ നിർമ്മിക്കുന്നു.

ഇന്ന്, ഇൻട്രാറൽ സ്കാനറുകളും CAD/CAM സാങ്കേതികവിദ്യയും എളുപ്പമുള്ള ചികിത്സാ ആസൂത്രണം, കൂടുതൽ അവബോധജന്യമായ വർക്ക്ഫ്ലോ, ലളിതമായ പഠന കർവുകൾ, മെച്ചപ്പെട്ട കേസ് സ്വീകാര്യത, കൂടുതൽ കൃത്യമായ ഫലങ്ങൾ നൽകുന്നു, കൂടാതെ ലഭ്യമായ ചികിത്സകളുടെ തരങ്ങൾ വിപുലീകരിക്കുന്നു. കൂടുതൽ കൂടുതൽ ദന്തചികിത്സകൾ ഡിജിറ്റൽ ലോകത്തേക്ക്- ദന്തചികിത്സയുടെ ഭാവിയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കേണ്ടതിൻ്റെ ആവശ്യകത തിരിച്ചറിയുന്നതിൽ അതിശയിക്കാനില്ല.